Εν μέσω πανδημίας και απομόνωσης, χρειάζεται να βρούμε τρόπους να υπάρξουμε μέσα σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα που άρχισε ξαφνικά, δείχνει να κορυφώνεται, αλλά κανείς δεν ξέρει ούτε πότε, ούτε πως θα τελειώσει.  Καλούμαστε λοιπόν να βιώσουμε αυτές τις αναπάντεχες συνθήκες και όχι μόνο να τις δεχτούμε, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, αλλά να καταφέρουμε να  διευρύνουμε τη συνείδησή μας και να υποτάξουμε αυτό το τέρας του «εγώ» που δοκιμάζεται ανευλεύθερο και τραυματισμένο.  Βιώνουμε μια έντονη πρόκληση ως προς την αντοχή μας.  Ως άνθρωποι, ως φύλα, ως σύζυγοι – σύντροφοι, ως επαγγελματίες αλλά κυρίως ως γονείς που άλλωστε είναι και η οπτική από την οποία θα εξετάσουμε το θέμα σ’ αυτή τη σελίδα. 

Αν αναζητήσουμε την έννοια της λέξης «αντοχή» θα δούμε ότι είναι «η δύναμη αντιστάσεως σε φθοροποιό ενέργεια», η «στερεότητα», η «καρτερία», η «υπομονή».

Έννοιες που αν τις υιοθετήσουμε θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στο ρόλο πιο αποτελεσματικά, πιο δημιουργικά και ίσως πιο θεραπευτικά για όλους, μιας και η αντοχή είναι μια αρετή που αναπτύσσεται και εδραιώνεται μόνο με την αφοσίωση στον σκοπό.  

Ζώντας με ένα δύο ή και περισσότερα για τους πιο τολμηρούς στις μέρες μας, παιδιά διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικών αναγκών, διαφορετικών προτεραιοτήτων μέσα στο σπίτι, 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, χωρίς ξεκάθαρο το τέλος του δρόμου που διανύουμε ασθμαίνοντες, δεν είναι και το πιο εύκολο εγχείρημα.  Συχνά η υπομονή εξαφανίζεται, η καρτερία απομακρύνεται, η στερεότητα ή αλλιώς η σταθερότητα δεν είναι δυνατή και όσο για την δύναμη αντίστασης στην «εχθρική συνθήκη» είτε του ιού, είτε των μέτρων μειώνεται τουλάχιστον όσο περνούν οι μέρες. 

Εδώ θα βρούμε αποτυπωμένες μερικές σκέψεις που αν καταφέρουμε να τις επιτρέψουμε να εγκατασταθούν στο νου μας, θα δούμε το συναίσθημά μας να αλλάζει ικανοποιητικά και την αντοχή μας να δυναμώνει.  Και αν αυτό το συνεχίσουμε σταθερά και οργανωμένα ίσως και να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση που αναφέρεται από τους ειδικούς ως  υπέρβαση των πεποιθήσεών μας η οποία μπορεί να μας συνοδεύει από δω και πέρα.  Μπορούμε ίσως να μετατρέψουμε το πρόβλημα σε λύση και αντί να κλαίμε τη μοίρα μας να διοχετεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις να διευρύνουμε τη συνείδησή μας και να χωρέσουμε και τούτη τη δυσκολία και ίσως και άλλες που μπορεί να την ακολουθήσουν.  Έτσι θα γίνουμε ένα ικανό παράδειγμα για τα παιδιά μας.  Αυτή είναι η κύρια πρόκλησή μας.  Εμείς πρώτοι χρειάζεται να κατακτήσουμε το ζητούμενο για να μπορέσουμε να οδηγήσουμε και τα παιδιά μας στην κατάκτηση του ποθούμενου.

Σκέψου θετικά

Είναι γνωστό σε όλους μας και αν δεν είναι ας γίνει, πως ο νους ευθύνεται για ότι βιώνουμε και κυρίως για το πώς βιώνομαι ότι βιώνουμε.  Αν παραμείνουμε λοιπόν σε όλα τα αρνητικά που φέρνει αυτή η πανδημία, είναι εξαιρετικά εύκολο να παρασυρθούμε στην άβυσσο της αρνητικότητας.  Ας εστιαστούμε λοιπόν στο ότι θετικό μπορούμε να εντοπίσουμε.   Ας βρούμε μισή ώρα μέσα στη μέρα που όλη η οικογένεια ανταλλάσσει σκέψεις που αφορούν κάτι θετικό που έχει αυτή η περίοδος.  Αφήστε τα παιδιά να ξεκινήσουν και θα εκπλαγείτε από την ευρηματικότητά τους η οποία φεύγει πέρα από τα προφανή.

Αφουγκράσου την ευγνωμοσύνη

Η κατάσταση στην οποία μπαίνει η ύπαρξή μας όταν ανακαλύπτουμε αλλά κυρίως όταν  εκφράζουμε έστω και σιωπηρά, όλα όσα έχουμε ή μας συμβαίνουν και μπορούν να εγείρουν το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, είναι ιδιαιτέρως αναμορφωτική.  Διεγείρει όλους εκείνους του νευρώνες που με τη σειρά τους ενεργοποιούν τους σχετικούς αδένες και προκαλούν εκκρίσεις τέτοιων ορμονών που αλλάζουν τις συνθήκες γύρω μας αλλά κυρίως μέσα μας μαγικά.  Δυστυχώς η ευρύτερη κοινωνία, μας κάνει να ξεχνάμε όλα εκείνα που έχουμε και εστιαζόμαστε σε ότι δεν έχουμε, μεμψιμοιρώντας για την κακή μας τύχη.  Εγωκεντρικοί και αβέβαιοι εστιαζόμαστε σ’ εκείνο που δεν έχουμε αγνοώντας πως ο διπλανός μας μπορεί να μην έχει ακόμη περισσότερα. Ενεργοποιείστε την ευγνωμοσύνη και στα παιδιά ενισχύοντας συζητήσεις τέτοιου είδους συχνά και εστιασμένα. 

Διαχειρίσου τον φόβο σου

Αν μπορούσαμε να δούμε με τα υλικά μας μάτια τη δόνηση του φόβου που υπάρχει γύρω μας μπορεί και να τρομάζαμε.  Ας καταλάβουμε όμως πως την νοιώθουν τα παιδιά και επειδή αυτά κανείς δεν μπορεί να τα ξεγελάσει, αγωνιούν και φοβούνται και μόνο συμπονώντας μπορούμε να τα βοηθήσουμε να αντιληφθούν πως έχουν δικαίωμα να αισθάνονται όπως αισθάνονται.  Να μην ξεχνάμε όμως πως θα χρειαστεί  να βρούμε τους τρόπους που θα τα βοηθήσουμε να αποδεχτούν τη κατάσταση, ενισχύοντας πως η κατάσταση θα διαμορφωθεί έτσι όπως χρειάζεται και θα  πάρει την πορεία της και πως ότι κι αν γίνει θα είμαστε, έτοιμοι να αντέξουμε ότι διαμορφωθεί.  Τα παιδιά χρειάζονται να σας νοιώσουν ασφαλείς και φέροντες ελπίδα.  Ας μην ξεχνάμε πως ο φόβος βασίζεται στη σκέψη και αν καταφέρουμε έστω και για λίγο να σταματήσουμε τη σκέψη πολλά μπορούμε να αλλάξουμε.  Σιωπή λοιπόν.  Σιωπή στα σενάρια που ο ενισχυμένος και δυνατός μας νους κάνει.  Το βέβαιο είναι πως απέχουμε από την αλήθεια όχι μόνο γιατί δεν είναι εύκολο να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν, αλλά γιατί η αλήθεια επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες.   Και επειδή η διαχείριση του φόβου είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο θα ακολουθήσει άλλο άρθρο αφιερωμένο σε αυτό.

Ανακάλυψε τα ταλέντα σου

Ο γονιός που επιθυμεί να επηρεάσει το παιδί του καταλυτικά, οφείλει να γίνεται ένα υγιές παράδειγμα.  Η αντοχή στις αντίξοες συνθήκες λοιπόν δυναμώνει όταν κανείς είναι ευχαριστημένος και ευχαριστημένος είναι όταν ασχολείται με εκείνο που του αρέσει.  Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία λοιπόν να ανακαλύψεις και εσύ τα κρυμμένα σου ταλέντα και ίσως μαζί ή και χωριστά (ας αποφεύγουμε την ταύτιση) να ασκήσεις νέες δεξιότητες.  Μια ευκαιρία να θυμηθείς το ταλέντο σου στις τέχνες ή το χόμπι που έχεις ξεχασμένο λόγω φόρτου υποχρεώσεων.  Και αν ακόμη δεν έχεις όχι ταλέντα ούτε χόμπι, να ευκαιρία να βρεις.  Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με προσφερόμενες υπηρεσίες και συχνά δωρεάν ή με χαμηλές χρεώσεις σε άπειρα πράγματα που θα σε φέρουν πιο κοντά στις επιθυμίες σου, άρα πιο κοντά στη χαρά και επομένως θα σε κάνουν πιο ανθεκτικό στα υπόλοιπα, άσε που θα γίνεις ένα παράδειγμα δημιουργικότητας και δεξιοτήτων εκτός από τα προφανή.

Επίτρεψε στις μικρές χαρές να μπουν στην καθημερινότητα σου

Έχουμε όλοι τις μικρές μας αμαρτίες που μας δίνουν μικρές χαρές.  Δεν είναι η ώρα να πειθαρχήσουμε σε εκείνο το δεύτερο σοκολατάκι, σε εκείνο το λίγο περισσότερο χουζούρι το πρωί, σε ένα λίγο πιο μακρύ βράδυ για να δούμε μια ταινία.  Αρκεί να γίνονται με γνώμονα τη χαρά και όχι με το πρόθεμα «μόνον όταν …» Για δοκιμάστε να δείτε πόσο αλλάζουν οι συνθήκες αν η χαρά είναι συνυφασμένη με κάτι που μόνον αν το έχω, έχω χαρά, έναντι εκείνου που όταν και όποτε το έχω, έχω χαρά.  Το ένα είναι εξάρτηση το άλλο είναι επιλογή. Επιτρέψτε στην επιλογή μικρών ευχάριστων στιγμών.  Δίνουν μεγάλη βοήθεια στην αντοχή.

Καλλιέργησε την Ελπίδα

Αν σε περιόδους σαν αυτή που περνάμε δεν ανακαλύψουμε όλα τα κοιτάσματα ελπίδας που διαθέτουμε δεν είναι εύκολο να αντέξουμε.  Το σθένος που προκύπτει από την ελπίδα είναι εκείνο που δημιουργεί την πίστη και η πίστη την εμπιστοσύνη.  Όλες αυτές είναι αρετές που χρειάζεται και να τις προσεγγίσουμε και να τις καλλιεργήσουμε για εμάς και τα παιδιά μας.

Βάλε τη μουσική τον χορό και την άσκηση στην ζωή σου

Και όταν όλα τα παραπάνω φαίνονται δυσπρόσιτα ας βάλουμε τη μουσική, τον χορό και την άσκηση στη ζωή μας. Όσο και αν ακούγεται λιγότερο σημαντικό όλα τα παραπάνω μπορούν να αλλάξουν την ατμόσφαιρα και από εκεί που είναι βαριά και μίζερη να την κάνουν πιο ανάλαφρη και θετική.  Είναι γνωστό πόσο η κίνηση βοηθά στην έκκριση των κατάλληλων ορμονών που φέρνουν την αίσθηση της χαράς.  Χορέψτε, τραγουδήστε, ασκηθείτε μαζί με τα παιδιά.  Θα είναι χαρά για όλους και άσε που φτιάχνει τη σχέση που όλες οι άλλες υποχρεώσεις την χαλούν.  Έτσι κι αλλιώς ο δρόμος είναι δύσκολος καλύτερα να τον πάμε χορεύοντας.

Ερατώ Χατζημιχαλάκη – Οικογενειακή Σύμβουλος

www.allazo.gr